Een hoofd dat ervoor wil gaan en een lijf dat niet mee werkt.

Mijn bezoek aan de reumatoloog

Het onderzoek heb ik als zeer uitgebreid en kundig ervaren, daar was ik positief door verrast. Hoe het in zijn werk ging:

• Voorafgaand aan het bezoek heb ik diverse vragenlijsten in moeten vullen over mijn gezondheid, klachten en leefstijl.
• Daarop volgde het lichamelijk onderzoek. Hier werd ruim de tijd genomen om de gewrichten langs te gaan en aanvullende vragen te stellen.
• En mijn bloed is onderzocht op onder andere de reumafactor, vitamine D en B12.

Fijn nieuws: het is geen reuma. En ook fibromyalgie vond de reumatoloog niet passend bij mijn situatie. Een diagnose heb ik niet gekregen en dat heeft natuurlijk twee kanten. Fijn dat het geen reuma is, maar hoe kom ik dan aan die gewrichtsklachten en vermoeidheid? Conclusie van de arts is dat mijn lijf tijd nodig heeft om te herstellen. Medicatie, niet volledig werken, revalidatie en geduld is het advies. En vooral dat laatste is een uitdaging voor mij.

Een gevecht met mezelf

Het gaat langzaam wat beter. De pijn is er nog, maar ik heb iets meer energie. Dat is prettig, want er was een tijd dat ik zo moe was dat ik de ene voet niet voor de andere kreeg, waardoor ik mij op het werk en sociaal vlak behoorlijk beperkt voelde. Het heeft tijd nodig en dat moet ik aanvaarden. Dat vind ik lastig. Er is zoveel wat ik leuk vind om te doen en mijn hoofd wil wel, maar mijn lijf werkt niet mee. Dat is frustrerend en ik merk dat ik behoefte heb aan perspectief, dan kan ik me op een einddatum richten. Het verloop is lastig in te schatten, het ene lichaam herstelt nou eenmaal sneller dan het andere. Het is een gevecht met mezelf, wat inmiddels al ruim 1,5 jaar duurt. Ik ben streng voor mezelf en perfectionistisch. Nog even dat stukje moeten lopen, terwijl ik eigenlijk te moe ben. Dat werkt dus niet, ben ik inmiddels wel achter. Gelukkig heb ik thuis een enorme steun aan mijn partner Marco. En heb ik inmiddels een verzameling aan tips en inzichten, die wellicht andere mensen die ook kampen met gewrichts- en/of peesklachten en vermoeidheid kunnen helpen.

Hoe ga je met de situatie om?

Hoewel ik zelf af en toe de kriebels krijg van goedbedoelde adviezen, wil ik ieder die in hetzelfde schuitje zit er toch graag een paar meegeven:

• Probeer te accepteren dat de situatie is zoals die is. Pushen helpt niet, je kunt niks afdwingen. Dit is echt lastig.
• Praat erover. Het is fijn om een uitlaatklep te hebben.
• Geef toe aan vermoeidheid. Even liggen is niet erg.
• Verdeel je energie over de dag door goed te plannen. Welke activiteiten kosten je veel energie? En wanneer ga je opladen? Gun je lijf tijd om te herstellen.
• Plan mini-breaks op je werkdag met behulp van een wekkertje en loop dan bijvoorbeeld even een rondje (in huis).
• Kijk naar hulpmiddelen die je werk prettiger maken. Zo heb ik een speciale muis en heeft een specialist met mij meegekeken naar de juiste werkhouding achter de pc, zowel thuis als op kantoor (werkplek onderzoek).
• Informeer je collega's over je grenzen. Zo heb ik na een teams-vergadering van 45 minuten mijn grens bereikt en is het slim dat ik wat anders ga doen of even rust neem. Mijn collega's houden mij hier scherp op.
• En voor de omgeving: durf te vragen hoe het met de ander gaat. Interesse is altijd fijn. Maar geef de persoon in kwestie ook de ruimte om op dat moment niet op de vraag in te gaan. Bijvoorbeeld: 'wil je wat vertellen over je gezondheid, of liever niet?'.

Tot zover mijn verhaal. Ik ben benieuwd of je er dingen in herkent. En ik hoop dat je iets aan de gedeelde ervaringen en tips hebt. Op mijn vorige blog ontvingen we een prachtige verzameling van tips, ingezonden door mensen met reumatische- en gewrichtsklachten. Enorm bedankt daarvoor! Lees ze via onderstaande button.

Lezertips Reuma