“De Gezondheidslijn is een echte vraagbaak. Niet alleen voor mensen zoals jij en ik, maar ook voor drogisten, apothekers en therapeuten. Ik krijg van alles aan de lijn! De vragen die ik krijg zijn heel erg uiteenlopend. Mensen hebben behoefte aan gezondheidsadvies of productinformatie en willen bijvoorbeeld graag alle ins en outs over een middel weten. Gelukkig is geen vraag mij te gek en is er altijd wel een antwoord te vinden.”
Van het lab naar de hulplijn
“Zelf heb ik een achtergrond in de biochemie. Vijf jaar lang heb ik in een laboratorium gewerkt bij een farmaceutisch bedrijf. Daar ontmoette ik mijn man. Bij ons thuis ging het altijd over medicijnen. Toen ik zwanger werd, ben ik gestopt met het laboratoriumwerk. Maar na een tijdje ging het toch weer kriebelen. Ik wilde aan de slag! Toen ben ik telefonisch thuiswerk gaan doen voor de farmaceutische industrie. Ik gaf uitleg over verschillende producten aan medisch professionals. Persoonlijk raakte ik steeds meer geïnteresseerd in de natuurlijke geneeswijze. En zo kwam ik terecht bij Biohorma, het bedrijf achter het merk A.Vogel.” "Ik woon vlakbij de prachtige tuinen van A.Vogel in ‘t Harde. Daar begon ik als rondleidster in de zomermaanden voor de duizenden bezoekers. Een fantastische baan, maar ik wilde meer. En zodoende volgde ik de opleiding tot medewerkster bij de Gezondheidslijn. Een prachtige functie, waarin ik mijn jarenlange ervaring als gezondheidsadviseur kwijt kan. In dit werk is het heel belangrijk dat je goed luistert en signalen kunt opvangen. Mensen bellen met zulke uiteenlopende vragen. Bijvoorbeeld over de dagdosering, of de vraag of een specifiek product wel geschikt is voor hen, maar natuurlijk ook over de aandoening zelf. Uiteraard adviseer ik indien nodig contact op te nemen met de huisarts.” 
En toen was daar die diagnose…
“‘Je hebt artrose’, dat werd mij een kleine vijf jaar geleden verteld. In mijn heupen. Nee, dacht ik. Slijtage? Dat kan ik toch niet hebben? We hebben honden waarmee ik veel wandel en daarnaast beweeg ik heel regelmatig. Tennissen, wandelen, fietsen… Ik dacht een tijd lang na iedere activiteit: ‘Hè, wat heb ik toch een spierpijn!’ Tot het stijve gevoel niet meer wegging. Ik ben bij een specialist geweest en aanvankelijk was het behandelplan een heupoperatie, maar gelukkig was dit uiteindelijk door het goed aanslaan van de medicatie niet meer nodig. Daarnaast gebruik ik als pijnstiller tot op de dag van vandaag Atrosan tabletten* van A.Vogel. Ik zit natuurlijk dicht bij het vuur…maar ja, bij mij werkt het goed.” “In de zomer van 2013 kreeg ik weer slecht nieuws te horen. Ik moest mijn werk tijdelijk stilleggen. Niet vanwege reuma, maar om een andere reden: er werd een knobbeltje in mijn borst gevonden. Je raadt het al… Ik moest worden behandeld en daar ben ik een jaar lang zoet mee geweest. Op mijn werk heb ik er geen geheim van gemaakt. Gelukkig leefden al mijn collega’s ontzettend met me mee.” “Omdat ik een hormoongevoelige vorm van borstkanker had, moet ik nu medicijnen slikken die oestrogenen onderdrukken. Oestrogenen geven bescherming tegen gewrichtsklachten en slijtage. Uiteindelijk werd ook artrose in mijn enkels geconstateerd. Daardoor kan ik mijn voet niet goed afwikkelen en heb ik last van een dikke enkel. Dat maakt de artrose zichtbaar. Mijn omgeving zei: “Vervelend, maar gelukkig veel minder erg dan de borstkanker…” Dat is absoluut zo. Maar toch, ik heb er soms knap last van hoor!”
*Traditioneel kruidengeneesmiddel op basis van Harpagophytum procumbens. Lees voor gebruik de bijsluiter. De toepassing is uitsluitend gebaseerd op traditioneel gebruik.
Moet je zien, ik heb speciale schoenen. Met panterprint!
“Ondanks alle tegenslagen, blijf ik optimistisch. Ik kijk liever naar wat ik nog wel kan, dan naar wat ik niet meer kan. Zwemmen vind ik bijvoorbeeld heerlijk. En ik fiets elke dag acht kilometer naar mijn werk heen en terug. Het ligt er heel erg aan hoe je er zelf instaat. Hoe je met de aandoening omgaat. Ik moet nu bijvoorbeeld aangepaste schoenen dragen, dat is niet anders. En ja, ze zijn minder mooi dan schoenen met een elegant hakje. Toch show ik mijn stappers vrolijk aan al mijn collega’s. ‘Moet je zien, ik heb speciale schoenen. Mét panterprint!’ En als we gaan wandelen in de lunchpauze, zeg ik voor de grap: ‘Rustig aan, jongens! Oma kan niet zo hard…’” Liefs, Mieke 
Meer lezen?
