Trotseer je tic!

Wat is een tic en hoe trotseer je die?

Pulken aan je nagelriemen of drie keer roeren in je koffie; het lijken onschuldige gewoonten, maar feitelijk zijn het allemaal vormen van een tic. Dat klinkt misschien heftig, we hebben het zelf liever over een slechte gewoonte. Toch is een tic een lichte vorm van dwang. De meest milde vorm van een tic is bijvoorbeeld nagelbijten; een sterke onbedwingbare neiging waaraan je moeilijk iets kunt doen.

Een tic ontstaat voor veel mensen als manier om spanning te laten afvloeien. Het is een vorm van ontlading, die we allemaal op z’n tijd nodig hebben. De handeling op zich is niet erg. De grens tussen een onschuldige en een meer ernstige tic is vaag. Iemand die een of twee keer terugloopt om te controleren of het gasfornuis wel daadwerkelijk uit is, heeft niet echt last van zijn tic. Ernstiger wordt het als die dwang-gedachten en –handelingen je dagelijkse bezigheden ontwrichten, bij poetsdwang is dat bijvoorbeeld het geval.

Het woord ‘moeten’ is bij een dwang essentieel. Wil je nog even controleren of het gasfornuis uit is? Of móet je het doen en kun je nergens anders meer aan denken? Wie de slechte gewoonte bij de kern wil aanpakken, zal ontdekken wat je gespannen maakt. Wanneer start het nagelbijten: bij bepaalde stress, op het werk of juist alleen ‘s avonds? Hoe bewuster we zijn van de gedragsketen, hoe groter de kans is het patroon te doorbreken.

Soms helpt het, zeker in het begin, een vervanging van slechte gewoontes te zoeken. In plaats van op je nagels bijten, kun je ook je tanden zetten in een tandenstoker.