De overgang gaat om loslaten, schreef Hanneke van Gompel. Een nieuwe levensfase in het teken van verandering. Je lijf, je leven, je relaties. Niks ontkomt aan het hormonenmonster. Haar verhaal was voor jullie een feest (hel?) van herkenning, bleek uit de vele reacties. Laten we er eens induiken. In dit artikel delen we 8 verhalen van jullie lotgenoten.
Opstaan uit de stoel zonder de angst dat ik leegloop
Dia zegt het maar gewoon zoals het is, 'dat menstrueren was ook geen pretje!'. Na 12 jaar heftige menstruatieklachten is het klaar. Geen menstruatie meer en zorgeloos opstaan uit een stoel. Geen incontinentieverband meer in haar kastje.
Mam, je ziel is eruit...
Het zal je maar gezegd worden. Monique overkwam het. Uit de mond van haar puberzoon, als reactie op haar toegenomen angst om de kleinste dingen. Waar ze vroeger nog zonder na te denken met een vriendin naar Milaan reed en geen feestje oversloeg, had ze nu al angstzweet als ze een stukje snelweg moet rijden.
Die ellendige schaapjes
Ellendige schaapjes tellen om het piekeren los te laten. En weer in slaap te vallen na de opvliegers. Mariëlle is er he-le-maal klaar mee. "Gelukkig doet een make-upje wonderen", aldus Mariëlle. En zit ze de volgende dag weer stralend achter de receptie om mensen te verwelkomen. Helaas voelt ze zich alles behalve stralend.
Soms gewoon bang van mezelf
Nachtelijke zweetaanvallen, humeur dat alle kant op vliegt. "Ik word soms gewoon bang van mezelf", vertelt Marian. "En op mijn 48e heb ik soms geen zin meer om te zorgen en te regelen. Ik wil gewoon dat er eens iemand voor mij zorgt. Een pot thee en een croissantje van de bakker. Daar zou je mij al een enorm plezier mee doen."
Vader zijn mancave en moeders druk met het huishouden
Cobien denkt terug aan haar moeder, toen ze dezelfde leeftijd had als zij nu. "Mijn vader die dan tegen haar zei: 'vrouw, moet je nou zo tekeer gaan?'. Om vervolgens even achter te gaan kijken bij de koeien, terwijl de boerderij als bedrijf al een tijd verkocht was. Zat hij in de schuur in zijn mancave. En moeders maar druk met mij als puber en het huishouden.
Ouder worden brengt verdieping en maakt dat je gaat terugblikken op je leven. Het is zoals zij altijd zei: 'kind, geniet. Je mooie jaren zijn zo voorbij'. Ik voel dat ook zo. Het is soms net alsof ik vorige week nog naar de disco fietste en verliefd werd, en dan vooral verliefd op het leven.
Weer net zo in de war als in de pubertijd
"In de overgang voel ik me weer net zo in de war als in de pubertijd. Weet soms niet meer of ik moet lachen, huilen of ruzie maken", vertelt C. "Wat een veranderingen. Dag geliefde wintertruien, welkom laagjes, blousjes en vestjes. Dag rustige nachten, hallo gekoelde fles water naast het bed. Dag hoge hakken, hallo schoenen met speciale zooltjes. Maar ook fijn dat ik een vrouw ben met levenservaring en zelfvertrouwen. En heerlijk om uit de rat-race te kunnen stappen.
Een overgangspoli in ieder ziekenhuis
Florianne pleit voor een overgangspoli in ieder ziekenhuis. "Ik kan echt niet begrijpen dat er een taboe op rust. Als ik van tevoren had geweten hoe ingrijpend de menopauze is, dan had ik mezelf er veel eerder in verdiept. Er zou net zoveel aandacht voor moeten zijn als voor zwangerschappen. Een overgangspoli waar je terecht kunt voor de juiste informatie en hulp. Daar geloof ik wel in."
Kom maar op, ik kan je hebben!
Lydia herkende zichzelf na een tijdje niet meer terug. "Twee jaar geleden begon het. Moe, nachtzweten, onzekerheid en stemmingswisselingen. Het sloop er langzaam in tot ik alleen nog maar kon huilen. Ik kan niet omschrijven hoe naar ik mij heb gevoeld. Met veel hulp van een begripvolle huisarts – dat is goud waard – en de liefdevolle mensen om mij heen ben ik er weer. Ik ben aan mezelf gaan werken, heb geleerd grenzen te stellen en voor mijzelf te kiezen. En het werpt zijn vruchten af. Gisteren had ik een opvliegertje en als reactie daarop verscheen een glimlach. Kom maar op, ik kan je hebben! Ik heb het gevecht met mijn lijf overwonnen."
