Hoe is de ziekte van Bechterew bij jou ontdekt
"Tijdens mijn studie kreeg ik steeds meer last van mijn heupen en knieën. Ik ben altijd sportief geweest. Ik reed paard en deed aan reddingszwemmen. Later hield ik het bij zwemmen en fitnessen. Dit kostte me steeds meer moeite. Bezoekjes aan de fysiotherapeut leverden niets op. Mijn vader heeft de ziekte van Bechterew, wat een vorm van ontstekingsreuma is. Toen ik na lang aanmodderen toch doorverwezen werd, voelde ik de bui al hangen. Ik was twintig toen het bij mij werd vastgesteld. De vijf jaar die volgden waren pittig. Praktijkvakken waren een belangrijk onderdeel van mijn studie. Omdat ik steeds vaker last had van opvlammingen, heb ik anderhalf jaar vertraging opgelopen."
Hoe ging je daarmee om?
"Er waren veel ups en downs. Ook op sociaal gebied. Ik was soms te moe om student te zijn en te feesten. De ene keer luisterde ik naar mijn lichaam, maar soms ging ik toch mijn grenzen over. De eerste jaren heb ik me vooral gefocust op het vinden van de juiste medicatie. Het hielp me, want op sommige dagen had ik veel pijn, maar de medicatie maakte me ook moe. Sporten deed ik bijna niet meer. Toen ik op een dag de apotheek uitliep met een tas vol medicijnen, was voor mij toch de maat vol. Ik dacht: dit wil ik niet."
En toen ging de knop om?
"Absoluut. Mijn missie werd: wat moet ik doen zodat ik minder medicatie nodig heb? Mijn mindset was positief. Mensen vonden het sneu voor me dat ik al zo jong reuma had, maar ik zag dat anders. Juist omdat ik er al zo jong mee moest dealen, kon ik daar makkelijker mijn leven op aanpassen. Ik had tenslotte nog geen kinderen of een drukke baan. Dat lijkt me veel pittiger. Ik ben veel dingen gaan uitproberen en heb héél veel research gedaan. Zo kreeg ik het gevoel dat ik weer de controle had over mijn reuma en niet andersom."
Wat heb je allemaal geprobeerd?
"Ik eet zoveel mogelijk volgens het mediterrane dieet. Soms doe ik een tijdje aan intermittent fasting, wat betekent dat ik dan niet eet van 20.00 tot 12.00 uur. Ik eet dan bijvoorbeeld drie grote maaltijden per dag, zodat ik wel aan mijn dagelijkse behoeften komt. De ontstekingen in mijn lichaam zijn dan minder actief, omdat je lijf langer de tijd heeft om voedsel te verwerken. Ritme en regelmaat zijn voor mij heel belangrijk. Ik probeer acht uur per nacht te slapen en voldoende rust te pakken waar nodig."
Wat helpt jou het meest, denk je?
"Het zijn alle kleine beetjes samen. Er is niet één wondermiddel. Daarom probeer ik steeds weer wat nieuws en blijf ik zelf onderzoek doen. Bewegen staat wel op nummer één als je me vraagt wat bij mij werkt. Hoe minder ik beweeg, hoe stijver ik word. Dat is een bekend verhaal bij reuma. Zelfs als ik heel moe ben, ga ik toch even wandelen. Het werkt. Naast wandelen, ben ik zo'n drie keer in de week in de sportschool te vinden. Door gezond te eten, goed te slapen, te rusten en te sporten, heb ik al een aantal jaar geen medicatie meer nodig. Heel af en toe heb ik nog wat nodig, als ik last heb van opvlammingen. Dan gebruik ik ontstekingsremmers. Ik moet dan even gas terugnemen en daar luister ik dan ook naar."
Wat zou je mensen die dit lezen willen meegeven?
"Dat je heel veel zelf in de hand hebt. Ik heb het geluk dat ik een leuke baan heb, een fijne relatie en betrokken en begripvolle vrienden om me heen. Dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Maar op je gezondheid kun je meer invloed hebben dan je denkt. Uit onderzoeken komt naar voren dat een gezonde leefstijl steeds belangrijker blijkt. Mijn ziekte zal niet overgaan, maar ik geloof wel dat je de klachten grotendeels onder controle kunt houden. Het lijkt me verschrikkelijk als mijn reuma steeds maar op de voorgrond staat. Door te lezen en programma's te kijken over gezondheid, raak ik geïnspireerd. Ik probeer positief te blijven, zodat ik een zo normaal mogelijk leven kan leiden. En ik heb een heel leuk leven! Ik ben zelfstandig, maak graag mooie reizen en in de toekomst hoop ik moeder te worden. Ik denk altijd na over de vraag: wat kan ik wél?"
