Een stilleven van een puber

Een stilleven van mijn eigen kroost. Een kunstwerk dat emotie oproept, dát moet ik mijn lieftallige puberdochter toch nageven. Alleen niet de vervoering die ik ervaar wanneer ik de verfstrepen van een groot kunstenaar observeer. Wat volgt is een orkest van emoties. Een harmonie, gestuurd door vrouwelijke hormonen. Zij op de bank, ik in de deuropening van de keuken. En in de hoek van de kamer mijn man stilletjes wegsluipend naar zijn kantoor.

Naast ervaringsdeskundige op gebied van de overgang heb ik inmiddels ook mijn strepen verdiend als zorger, trooster, planner, organisator, was-mevrouw, keukenschoonmaker, sokken-opruimer, troep-voor-boven-op-trap-zetter, manusje van alles, binnen een gezin met twee dochters (15 en 17) en mijn uiterst geduldige man. Een luisterend oor. Liefdevol en uiterst begripvol. Maar soms ook een door hormonen gestuurde vrouw. En dat botst, met twee puberende meiden. En zorgt soms voor hilarische situaties voor toeschouwers. Zoals die man laatst op het vliegveld in Spanje, die bijna van zijn stoel gleed van het lachen omdat dochterlief en ik verweven waren in een strijd over wie haar broodje vast moest houden. En als je het vanaf een afstandje bekijkt, is het soms ook behoorlijk komisch. En zo besloot ik foto's te maken en delen van de stillevens van mijn pubers, tot grootvermaak van mijn Instagram-volgers.

Er zijn ook overeenkomsten tussen ons, als menstruerende jongedame en overgang vierende jongedame. Zin hebben in lekker eten bijvoorbeeld. Ik zwicht voor paprikachips en zij mag ook een bakje. Lekker samen op de bank onder een kleedje. Met dat gezellige gekraak, zeuren over onze buikklachten. Vinden we elkaar ook in. En voor deze keer doe ik net alsof ik niet zie dat ze haar vingers afveegt aan de bank.

Ik ben een zorgzaam type. Met liefde zorg ik voor mijn gezin en op het werk weten collega's mij voor van alles te vinden. Van vaatwastabletten en zakken voor de papierversnipperaar, tot even lekker hun hart luchten. Maar door de overgang neemt het zorghormoon af, waardoor ik merk dat ik thuis makkelijker de boel de boel kan laten. Heeft niemand boodschappen gedaan, dan is het een verrassing wat we gaan eten. Dat zo kunnen voelen geeft wel echt rust.

Ik wil afsluiten met een gouden tip. Een waarvoor ikzelf de credits niet kan nemen, maar die ik dolgraag met je deel. Qmusic stelde luisteraars de vraag: wat doe jij, wat anderen niet weten? Een vrouw met een druk gezinsleven biechtte op – zonder haar naam te noemen – dat zij eens per kwartaal een hotel boekt. He-le-maal voor haar alleen. Terwijl het thuisfront in de overtuiging leeft dat ze een cursusdag heeft voor het werk, geniet zij van het bubbelbad, de roomservice en het grote bed. Volledig ingewikkeld in donzen dekens leest ze een boek, kijkt Netflix of dagdroomt wat, terwijl ze staart naar het plafond. Waarna ze 's avonds weer helemaal opgeladen bij haar nietsvermoedende gezin aanschuift voor het avondeten. Klinkt als een droom, nietwaar? Eens even op Booking.com kijken...

Gezonde groet,

Ellen Junte