Overgangsblog van Eveline Bakker: De overgang kwam onverwacht (2)

De overgang kwam onverwacht.

Ik werd geopereerd aan een cyste aan een van mijn eierstokken. Het leek best een simpele ingreep en na een paar dagen was ik weer thuis om te herstellen. Ik had mijn andere eierstok nog en ik verwachtte dat ik mijn leven na een paar dagen rust gewoon weer zou kunnen oppakken. Maar dat viel tegen.
Dag na dag voelde ik me slechter. Ziek. Naar. Tot ik, nadat ik een vriendin had uitgezwaaid die op ziekenbezoek was geweest, ineens onwel werd. Mijn hartslag vloog omhoog, ik was duizelig, transpireren, misselijk. Ik lag dubbelgevouwen in mijn stoel, met mijn hoofd tussen mijn knieën en ik was ervan overtuigd dat ik doodging...
Gelukkig kwam de vriendin terug om mijn hand vast te houden en kwam niet veel later mijn huisarts, met geruststellende woorden.
Natuurlijk ging ik niet dood; het was mijn allereerste (en helaas niet mijn laatste) paniekaanval.
Ik begrijp nog altijd niet waarom paniekaanvallen door artsen als iets puur psychisch worden gezien. Ik was echt een sterke vrouw en hoewel ik het best af en toe zwaar had (wie niet) stond ik stevig en positief in mijn leven. Maar toen mijn hormonen gingen schommelen, schommelde ik mee.
Langzaam herstelde ik van de operatie. Ik had niet meer gemenstrueerd, maar daar maakte ik me geen zorgen over.
Wel merkte ik dat ik veranderd was. Zo was ik altijd een hele rustige autorijder geweest, maar nu zat ik ineens regelmatig met mijn middelvinger in de lucht uiting te geven aan mijn frustraties. Ik sliep slecht en mijn stemmingen wisselden elkaar af; van boos, naar moedeloos en wanhopig, naar héél verdrietig. Emmers vol heb ik gehuild.
Ik begreep er niets van en ik was het zat. Mijn huisarts hoorde mijn verhaal aan en stuurde me door voor bloedonderzoek. En toen werd het allemaal duidelijk. Mijn overgebleven eierstok werkte niet en ik was officieel in de overgang.

Eveline Bakker

Eveline Bakker, 51 jaar, moeder, dogwalker, coach en ondernemer, maar vooral oprichter van Vuurvrouw.